A MASTRA DA CUSTURA (La maestra del cucito o la sarta)
O, fimmineddri antichi, chi mparavvu a cusiri di nichi e nichi, vi discinnu spissu: “Si vo truvari maritu, a doti t’ha raccamari prima du zitu!” e s’un sapì teniri l’avugghia manu, u tempu di maritariti, era luntanu! Duranti i nuttati di Mernu, sia puru cu u lumi picchì lusci un c’ernu, i matri , cu tanta pascenza e senza allarmari, insignannu ai figghi fimmini a raccamari. Ma, quannu s’avia cusiri un vistitu, p’un sgarrari, da “Mastra da custura” si fascinnu iutari. Iddra era chiù qualificata, pirchì chista pratica l’avia puru studiata. Iddra, pi iutari i signurineddri, chi vulinnu fari vistiti assai beddri, a “Scola di taghiu” grapia e cu pocu sordi, quasi tutti si ia. Cussì tra: carti di mudelli, forbici, spinguli, agugghi, cuttuni, funneddri, spagnuletti, iditala, squatri, righi, ghessi, lapisi, pinni, pezzi e curdeddra… si mparava chist’arti assai beddra. Si po', una machina di cusiri si pussidia, allura….sci putì cusiri vistiti macari a to zia. Beddri mumenti, ch’ un si ponnu scurdari, quannu, signurineddri, unna a “Mastra” immu a mparari! Si stava ncumpagnia e tra una taghiata e una cusuta, si pallava di quarchi cosa succiduta,
e spissu si fascia una beddra riduta. Ora a “Mastra da custura” un c’èsti chiù, i fimmineddri a cusiri…. un ci pensinu chiù, cattinu tuttu cunfiziunatu, quasi senza bisogno di iri o mircatu. A “Mastra da custura” chi era tantu mpurtanti, a rigordinu sulu… chiddri cu l’anni avanti.
Maria Valenza
Merci merci pour les articles, bonne journée à tous.
Mireille BERNAL, D’AIETTI, MANCONI